Jak nazwać usteckie ronda

Do 2 listopada potrwają konsultacje dotyczące nadania nazw rondom przy ul. Darłowskiej w Ustce. Samorządowcy zapraszają do konsultacji

• Rondo na skrzyżowaniu ulicy Darłowskiej i Koszarowej, proponowana nazwa: komandora porucznika Franciszka Dąbrowskiego (kmdr por. Franciszek Dąbrowski). Propozycja wpłynęła od Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej z siedzibą Os. Lędowo 1N, 76-271 Ustka.
• Rondo na skrzyżowaniu ulicy Darłowskiej i Kwiatowej, proponowana nazwa: rotmistrza Witolda Pileckiego (rtm. Witold Pilecki). Propozycja wpłynęła od Usteckiego Stowarzyszenia Miłośników Historii ORZEŁ z siedzibą ul. Pułaskiego 27, 76-270 Ustka, była popierana i postulowana także przez Młodzieżową Radę Miasta.
•  

– Prosimy o wyrażenie opinii drogą elektroniczną: nieruchomosci@um.ustka.pl lub pisemną na adres: Urząd Miasta Ustka, ul. Ks. Kard. S. Wyszyńskiego 3, 76-270 Ustka z dopiskiem „nazwy rond” – mówi Eliza Mordal, rzecznik Urzędu Miasta w Ustce.

Franciszek Dąbrowski urodził się 17 kwietnia 1904 r. w Budapeszcie. We wrześniu 1939 r. był nominalnym zastępcą dowódcy polskiej placówki wojskowej na Westerplatte, a po załamaniu nerwowym dowódcy majora Sucharskiego, objął faktyczne dowództwo. Wojnę spędził w obozach jenieckich, a w 1945 r. zgłosił się do polskiego wojska. Awansował do stopnia komandora porucznika i otrzymał najwyższe polskie odznaczenie wojenne – order Virtuti Militari. W latach 1947 -1949 służył w Ustce jako komendant Usteckiego Obszaru Nadmorskiego –  był pierwszym komendantem polskiej jednostki wojskowej w Ustce. Podczas czystek stalinowskich w polskim wojsku w 1949 r. – został zwolniony z armii i musiał opuścić Wybrzeże. Z Ustki przeniósł się do rodziny, do Krakowa. Zmarł w 1962 r.

Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 roku w Ołońcu, zmarł 25 maja 1948 roku w Warszawie. Rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej, żołnierz Armii Krajowej, więzień i organizator ruchu oporu w KL Auschwitz. Autor raportów o Holocauście, tzw. Raportów Pileckiego. Oskarżony i skazany przez władze komunistyczne Polski Ludowej na karę śmierci, stracony w 1948. Unieważnienie wyroku nastąpiło w 1990. Pośmiertnie, w 2006 otrzymał Order Orła Białego, a w 2013 został awansowany na stopień pułkownika.