Wykład historyka, dr Jarosława Tuliszki o Westerplatte
Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku zaprasza 13 lipca o 17 na wykład dr Jarosława Tuliszki z Wojskowego Instytutu Historycznego w Warszawie. Autora książki pt „ Westerplatte 1926-1939. Dzieje Wojskowej Składnicy Tranzytowej w Wolnym Mieście Gdańsku ” wydanej w Toruniu w 2002 i 2011, na co dzień wykładowca słupskiej Szkoły Policji. Nasze dzieje wojskowości obfitują w chwile chwały polskiego oręża. Jednym z nich była sześciodniowa obrona Westerplatte. To dzisiaj symbol patriotyzmu. Jak każde zdarzenia historyczne, również i ten element chwały polskiego oręża obrósł w legendy. Niektóre z przekazów próbują nawet wprowadzać ahistoryczne wątki powodujące wielkie dyskusje i spory. Wykład zaprezentuje naukowe podejście do tej problematyki. Nie rozwiąże wszystkich zagadek związanych z obroną Westerplatte, ale przedstawi wiele nieznanych faktów.
Na temat polskiej Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte napisano wiele prac. W zależności od autorów pojawiały się w nich różne opisy tych samych wydarzeń, często nie pozostających wobec siebie w zgodzie. Przykładowe rozbieżności można zauważyć chociażby wokół liczby zarówno żołnierzy polskich jak i niemieckich oraz ilości sił użytych w trakcie przeprowadzania poszczególnych ataków. Kolejną książką traktującą o owym zagadnieniu jest Westerplatte 1926-1939 autorstwa Jarosława Tuliszki.
Autor na co dzień pracuje jako wykładowca w Szkole Policji w Słupsku. W 1994 roku uzyskał w Wojskowym Instytucie Historycznym w Warszawie stopień doktora nauk humanistycznych w specjalności historii wojennej i wojskowości1. Oprócz opisywanej pozycji, napisał w 2000 roku Toruniu w 2002 i 2011 r książkę pt. Wyższa kadra dowódcza polskiej Marynarki Wojennej II Rzeczypospolitej. Westerplatte 1926-1939. Dzieje Wojskowej Składnicy Tranzytowej w Wolnym Mieście Gdańsku
Fot.FB
Książka obejmuje dzieje polskiej WST Westerplatte od powstania w 1926 do przejęcia przez wojska niemieckie w roku 1939. Posiada strukturę chronologiczną i podzielona została na pięć rozdziałów. Cztery z nich stanowią „opowieść” o Składnicy, natomiast ostatni jest refleksją autora nad najbardziej kontrowersyjnymi stwierdzeniami.
Drugie wydanie zostało wykorzystane przez autora do poprawienia błędów pierwszego oraz sprecyzowania następujących po sobie wydarzeń w oparciu o powstałą w międzyczasie literaturę (s. 7). Zawiera naturalnie nowe propozycje rozwikłania niektórych kwestii, jak chociażby wydawałoby się „oczywistą oczywistość” jak ilość dni, w trakcie których polska placówka broniła się (s. 7).
